اجزاء نوارچسب ها را بشناسید

نوارهای چسب از یک حامل، چسب و آستر آزاد کننده تشکیل شده است. لازم نیست همه انواع نوارهای چسب دارای تمام اجزا باشند، اما همچنان به خواص مواد و محل ذخیره سازی مورد نظر خود نوار بستگی دارند. مواد حامل و چسب باید با دقت انتخاب شوند، به خصوص زمانی که فرآیندهای پایین دستی مانند برش درگیر هستند. نوار چسب ممکن است حاوی موارد زیر باشد:

لایه های نوار چسب

حامل چسب :حامل یا مواد پشتیبان، یک فیلم نازک و قابل انعطاف است که حاوی چسب است. بسته به کاربرد نهایی نوار چسب، حامل می تواند مواد زیر را داشته باشد:

فیلم‌های پلاستیکی: فیلم‌های پلاستیکی یک حامل پرکاربرد برای نوارهای چسب هستند. دارای انعطاف پذیری، استحکام کششی بالا و مقاومت خوبی در برابر هوا می باشد. رنگ و شفافیت آن را می توان سفارشی کرد و می توان آن را به راحتی چاپ کرد. پلیمرهای زیر مورد استفاده در حامل های پلاستیکی عبارتند از:

فیلم های پلی استر-پلی اتیلن: فیلم های پلی اتیلن دارای خواص عایق حرارتی و الکتریکی و سطوح ضد خش هستند.

فیلم های پلی وینیل کلراید (PVC): نوارهای چسب PVC به دلیل مقاومت در برابر مواد شیمیایی، رطوبت و شعله، چقرمگی بالا و استحکام کششی بالا ارزش دارند. نوار پی وی سی معمولاً برای مصارف خانگی و برقی استفاده می شود که نیاز به چسبندگی چسبندگی و چسبندگی نیمه دائمی دارند.

نوار الکتریکی

فیلم‌های پلی‌آمید: حامل‌های پلی‌آمید در نوارهای چسبی استفاده می‌شوند که در دمای بالا قرار می‌گیرند. به طور گسترده ای در ساخت مواد مدار چاپی انعطاف پذیر استفاده می شود. نوار کاپتون محبوب ترین برند نوار چسب با حامل های پلی آمید است.

فیلم های استات: حامل های استات سبک وزن با مقاومت حرارتی، شیمیایی و الکتریکی خوب هستند.

فیلم های فلوروپلیمر: فلوروپلیمرهایی مانند پلی تترا فلوئورواتیلن (PTFE) و پلی وینیلیدین فلوراید (PVDF) به دلیل مقاومت شیمیایی عالی، ضریب اصطکاک کم و خواص دی الکتریک خوب به عنوان حامل برای نوار چسب استفاده می شوند. همچنین دارای یک سطح ضد خش و ضد چسب در سمت آشکار نوار می باشد.

فویل فلزی: حامل های فویل فلزی به دلیل مقاومت در برابر دمای شدید، رطوبت بالا و رسانایی الکتریکی عالی ارزش دارند. حامل های فویل فلزی معمولاً از آلومینیوم، مس یا روی ساخته می شوند و برای اتصال قطعات الکتریکی استفاده می شوند. ممکن است برای افزایش استحکام آن با یک لایه پلاستیکی یا کاغذی تقویت شود.

کاغذ: حامل کاغذ برای کاربردهای سبک و تزئینی مناسب است. به راحتی قابل تنظیم و چاپ است. می توان آن را با مواد دیگر لمینیت کرد تا استحکام کششی آنها را بهبود بخشد، زیرا فیلم های کاغذی به طور طبیعی شکننده هستند. رایج ترین نوارهای چسب با حامل های کاغذ، نوارهای پوششی و نوارهای کاغذی هستند که برای مهر و موم کردن جعبه ها و مواد بسته بندی و نوارهای جراحی شکننده استفاده می شود. روی به تمام نوارهای پزشکی رنگ سفید می دهد و خاصیت ضد میکروبی آن را فعال می کند.

پارچه: حامل های پارچه انعطاف پذیری نوار چسب و مقاومت در برابر حرارت اضافی را فراهم می کنند. اغلب با سایر مواد حامل ترکیب می شود. انواع نوارهای جراحی دارای یک حامل پارچه ای است که امکان نفوذ هوا را برای تنفس فراهم می کند.

فایبرگلاس: حامل های فایبرگلاس در نوارهای چسب، پایداری ابعادی و حرارتی را ارائه می دهند. در محیط های شدید جمع نمی شود. ممکن است با انواع مواد دیگر تقویت شود تا ورقه ای با انعطاف پذیری و استحکام کششی بیشتر تولید شود. نمونه‌های معمولی لمینت‌ها عبارتند از الیاف پلی‌استر-شیشه، شیشه PTFE و ورقه‌های فایبرگلاس-آلومینیوم.

این جزء اصلی هر نوار چسب است. چسب ها ترکیبات پلیمری هستند که روی سطح دو مورد اعمال می شود تا آنها را به هم متصل کرده و جدایی آنها را خنثی کند. چسب های رایج در زیر برشمرده شده اند.

چسب های لاستیکی: این چسب ها ارزان هستند و برای کاربردهای کم استرس و دمای اتاق در نظر گرفته شده اند. چسبندگی سریع به بسترها ایجاد می کند و نیازی به زمان طولانی درمان ندارد. اصلاح کننده ها به چسب های لاستیکی اضافه می شوند تا چسبندگی آنها را افزایش دهند. با این حال، گرما و اشعه ماوراء بنفش بر عملکرد چسب لاستیکی تأثیر منفی می گذارد.

چسب های لاستیکی معمولاً در نوارهای داکت، نوارهای پوششی و نوارهای آب بندی کارتن استفاده می شوند. ممکن است از لاستیک طبیعی یا لاستیک مصنوعی مشتق شود.

لاستیک چسب

چسب های لاستیکی طبیعی: این نوع چسبندگی و استحکام برشی بالاتری دارد. همچنین می توان آن را به طور تمیز حذف کرد.

چسب های لاستیک مصنوعی: این چسب ها توسط تولید کنندگان فرموله می شوند و چسبندگی بهتر و مقاومت برشی بالاتری را ارائه می دهند. انواع چسب لاستیک مصنوعی عبارتند از:

چسب های لاستیک حلال وقتی در معرض گرما و محیط های شدید قرار می گیرند، چسبندگی بهتری نسبت به لاستیک طبیعی دارند، اما همچنان مقاومت ضعیفی در برابر اشعه ماوراء بنفش دارند.

چسب های لاستیکی ذوب داغ فقط برای کاربردهای کم کار مناسب هستند. دمای ذوب پایین آن باعث تغییر فاز می‌شود که باعث می‌شود در دماهای پایین‌تر عملکرد ضعیفی داشته باشد.

چسب های لاستیکی بوتیل در برابر اشعه ماوراء بنفش و شرایط محیطی شدید مقاوم هستند اما از استحکام مکانیکی کمتری برخوردار هستند.

چسب های اکریلیک: اکریلیک ها چسب هایی با کارایی بالا هستند که بر پایه مونومرهای اکریلیک پلیمریزه شده هستند. آنها بر نقاط ضعف چسب های لاستیکی غلبه می کنند. اکریلیک ها در برابر اشعه UV، دمای بالا، حملات شیمیایی و اکسیداسیون مقاوم هستند. چسب های ساخته شده توسط چسب های اکریلیک در ابتدا از زمان استفاده محکم می شوند و با سفت شدن بسیار قوی تر می شوند. این چسب ها راه حل های چسبندگی طولانی مدت و سنگین را ارائه می دهند.